Mijn mooiste herinnering

Die keer dat we de Dag van de Vrijwilliger wel heel groots zagen. Je weet het misschien nog, die keer met de oesters en champagne. Ik zie Pascale en mezelf nog in een gehuurd busje richting Brussel rijden om materiaal af te halen om eetkraampjes op te bouwen. Zo’n hoop gerief! En vooral: groot gerief! Daar stonden we dan, zonder werkhandschoenen en met net iets te weinig armspieren. Maar gelukkig wel met een assertieve mond (die heb je altijd bij als Pascale er is 😉). Zo kwam met de hulp van enkele stoere mannen toch nog alles goed.

Mijn mooiste herinnering 2

Die keer dat we de enquête communicatie naar al onze leden verstuurden. Bergen papier die moesten geplooid worden en in enveloppes gestoken. En de hilarische Pascal Nicolas die op het idee kwam om bij Radio Maria wat steun te vragen voor onze noeste arbeid. Ja, god heeft die dag ook de vrijzinnigen gesteund 😊.

Mooie mensen

‘Mijn’ vrijwilligers. Zo noem ik de vrijwilligers van West-Vlaanderen. En ‘mijn’ vrijwilligers gaan ze blijven. Stuk voor stuk mensen met het hart op de juiste plaats. Dank jullie wel voor de mooie en leerrijke tijd. Het ga jullie goed!

De toekomst

Het is tijd om de deur van het Lakenmetershuis te sluiten. Het is tijd voor een nieuw avontuur. Ik heb nog geen idee wat voor avontuur. Maar ik weet: als je deuren sluit, gaan er andere deuren open. Ik kijk dus vol vertrouwen uit naar de toekomst. Amen 😉