Annelies Beck heeft iets met Brazilië. Op zeventienjarige leeftijd verbleef zij er als uitwisselingsstudent in de deelstaat Minas Gerais en op latere leeftijd volgde ze “Brazilian studies” aan de universiteit van Londen. Als een vriend haar 10 jaar geleden een doctoraat stuurt over een Belgische onderneming in het uiterste westen van Brazilië in de negentiende eeuw beseft ze dat hier de ingrediënten aanwezig zijn voor een nieuw boek.

Inventief ontwikkelt zij twee verhaallijnen die zich, met een tussenperiode van twee eeuwen, afspelen in Descalvados, een waterige uithoek in het westen van het gigantische Brazilië nabij de Boliviaanse grens. Al te vaak geconfronteerd met het Belgisch koloniaal verleden in Congo krijgen we hier een verhelderende inkijk in een gelijkaardig verlopend proces op een ander continent. Het verhaal gunt de auteur de mogelijkheid om het Brazilië van toen en nu te evoceren. Enerzijds spiegelt ze ons de verwoestende gevolgen van de slavernij voor en anderzijds waarschuwt ze voor de ongebreidelde expansiedrang van hedendaagse promotoren, een andere maar niet minder wrede vorm van slavernij. De heftigheid van beide verhalen wordt mild getemperd door de sfeervolle evocatie van een feeëriek Brazilië.

In het eerste verhaal maken we kennis met Felix, een lichtjes obscure en onrustige man die af en toe agressief explodeert. Hij is bezield met een ongebreidelde ambitie en migreert nogal impulsief naar Descalvados. Daar neemt hij een vleesfabriek over en zal hij, niets of niemand ontziend, datgene realiseren wat hij voor ogen heeft. Wie de indruk zou krijgen dat Felix totaal onbezonnen tewerk gaat veronachtzaamt de stuwende kracht die uitgaat van wat er met zijn zus Linde gebeurd is, misschien wel een van de redenen waarom hij geëmigreerd is. Gaandeweg komt er ongewild sympathie voor deze ruwe bolster, die in relatie met zijn beste vriend en andere naasten, een verrassend menselijk accent krijgt.

Twee eeuwen later vinden we in het tweede verhaal, in dezelfde streek, Thiago en zijn vriend Beija-Flor terug, die onwetend van de plaatselijke historiek eenzelfde pad opgaan, weliswaar in een iets andere lay-out. Thiago is de onbetwiste strever die zich blindelings laat inpalmen door de corrupte ondernemer Macedo. Beija-Flor kijkt realistischer tegen de situatie aan en heeft snel door dat iets niet pluis is. Deze tegengestelde visie drijft een wig tussen de twee vrienden met finaal dramatische gevolgen. Thiago zet zijn vriendschap op het spel en spant zich nergens in om de voorspelbare apocalyptische ontknoping te vermijden.

De twee verhalen tonen intrinsiek aan dat de mens onvoldoende leert uit de geschiedenis. Om dit te beklemtonen situeert Beck de beide verhalen in nagenoeg dezelfde streek in het immens uitgestrekte Brazilië. Frappant is dat Thiago letterlijk expansief gaat bouwen op het graf van een monddode massa slaven die er tweehonderd jaar geleden misbruikt werden. Prachtige hotelkamers nemen de plaats in van de oude kamers van de arbeiders van weleer.

Messcherp wordt aangetoond dat mensen zich weliswaar adapteren aan de zich ontwikkelende maatschappij maar tegelijkertijd immer gedreven worden door dezelfde tijd overschrijdende en instinctmatige drijfveren.

Is er dan geen hoop meer? Als mensen bereid zijn de kans die Beck op het einde van het boek aanreikt ter harte willen nemen, dan heeft alles misschien toch zin gehad.

Beck heeft met Toekomstkoorts een onderhoudend boek geschreven waar de liefde voor Brazilië van afstraalt. De auteur verweeft op een ingenieuze manier de twee verhalen. De officiële berichtgeving die de overgang maakt tussen de verschillende hoofdstukken haalt je even weg van het subjectieve en veroorzaakt een kortstondige en noodzakelijke bezinning. Beck slaagt er in om een harmonieus en evenwichtig boek te schrijven. Overtuigend schetst ze de aantrekkingskracht van een bruisend Brazilië. Haar personages zijn stuk voor stuk complexe persoonlijkheden die een verdere uitdieping verdiend hadden.

Ongetwijfeld zal de huidige politieke toestand haar gestimuleerd hebben bij het schrijven van dit boek. Fijntjes haakt ze karaktertrekken van huidige leidende figuren vast aan haar personages en schotelt ons een niet zo fraai beeld voor van waar dit toe kan leiden.

Maar Toekomstkoorts is ook en vooral het verhaal van die mensen die vanuit een tomeloze ambitie voortdurend koortsig op zoek zijn om in de toekomst datgene te realiseren wat ze voor ogen hebben, niet altijd beseffend dat zij hier hoofdzakelijk gedreven zijn door persoonlijk getinte en relationele omstandigheden.

In dat opzicht is toekomstkoorts het enige juiste en ultieme synoniem voor ambitie.

Maak kans op 1 van de 5 exemplaren van Annelies Becks Toekomstkoorts

Mail ten laatste op vrijdag 31 mei 2019 het antwoord op onderstaande vraag door naar info@willemsfonds.be. Winnaars worden persoonlijk op de hoogte gebracht.

Van welke opleiding genoot Annelies Beck aan de universiteit van Londen?

Steun het Willemsfonds en koop dit boek online.