Wat is de reden dat je in de jury van de boekenprijs van deMens.nu zit?

Eerst en vooral heb ik de opdracht geaccepteerd omdat ik buitengewoon graag lees. Naast mijn werk probeer ik zoveel mogelijk te lezen. Dat lukt jammer genoeg niet altijd, omdat er altijd zoveel zaken te doen zijn, bijvoorbeeld het organiseren van Willemsfondsactiviteiten (knipoogt). Ik heb altijd wel een boek op mijn nachtkastje liggen. Mijn bed is zowat de enige plaats waar ik nog op mijn gemak lees. Omdat ik meer wou lezen en mezelf ook wou dwingen om hiervoor meer tijd vrij te maken, heb ik de juryopdracht aanvaard. Als je in een jury zit, moet je immers voor een deadline alle boeken lezen. Ga ik de deadline halen? Ik vrees ervoor, maar ik doe wel mijn uiterste best.

Welk idee is tot nu toe het meest blijven hangen uit de boeken die je voor de boekenprijs hebt gelezen?

De ideeën liggen allemaal een beetje in dezelfde richting; het zijn allemaal boeken die stroken met de vrijzinnig-humanistische ideologie. Het boek Palliatieve sedatie van Wim Distelmans is blijven hangen, maar dat is dan ook omwille van persoonlijke redenen, omdat ik er al veel discussies met familie en vrienden over heb gehad. Ook Dirk Verhofstadts en Paul Cliteurs In naam van God dat de geschiedenis van moorden om godsdienstredenen beschrijft, vind ik heel verhelderend. Margot Vanderstraetens Mazzel tov is de vreemde eend in de bijt, want feitelijk gaat het hier om fictie. Hoe Vanderstraeten het leven van een werkstudente bij een orthodox-joodse familie beschrijft, is intrigerend.

Lees je vooral non-fictie?

Eigenlijk ben ik dat absoluut niet (lacht). Dat komt omdat ik als advocate beroepshalve al veel non-fictie te lezen heb. Ik zit de hele dag over wetteksten, commentaren en andere zakelijke teksten gebogen. Dan ben je ’s avonds vaak de puf kwijt om nog non-fictie te lezen. Maar het jureren voor deze prijs is voor mij wel een openbaring geweest. Sommige van de non-fictieboeken kun je zo op je nachtkastje leggen. Ze lezen zo vlot als een roman.

Welke soort boeken leest u vooral?

Ik ben eigenlijk een alleslezer. Van misdaadpulp tot de meest geprezen literatuur. Ik maak daarbij totaal geen onderscheid in genres. Ik moet wel bekennen dat er een tijd geweest is dat ik Vlaamse auteurs links liet liggen, en dat misdaadboeken bij mij altijd een streepje voor hebben.

Welk boek lees je op dit moment?

Op dit moment lees ik de thriller Veroordeeld van Karin Slaughter. Het is een heel confronterend boek. Ik weet natuurlijk wel dat de situatie in de Verenigde Staten van Amerika, zoals we die in films vaak te zien krijgen, niet correct is, maar wat Slaughter beschrijft, toont aan dat op het vlak van criminaliteit het westen het niet zoveel beter doet als de derde wereld. Het boek gaat over een misdaad gepleegd door agenten binnen een politiekorps en de slechte behandeling van de vrouwelijke agente in de hoofdrol door haar mannelijke collega’s. Het is zeer schrijnend en confronterend om te zien hoe de politie van Atlanta zich gedraagt.

Was je als kind een lezer?

Ja, ik was een echte boekenwurm! Als enig kind moest ik me natuurlijk vooral op mezelf bezighouden. Zo ben ik door mijn ouders op zeer jonge leeftijd al in contact gebracht met boeken. Uiteraard heb ik ook de bekende Tiny-boeken gelezen. Maar veel boeken of auteurs uit mijn vroegste kinderjaren kan ik me niet herinneren. Als veertienjarige ben ik echt begonnen in de volwassenliteratuur. Op dat moment werd ik echt geboeid door de magisch-realistische literatuur. Johan Daisne’s De trein der traagheid was toen één van mijn favoriete boeken.

Herlees je boeken?

Eerlijk? Heel weinig! Dat is een bemerking die ik mezelf regelmatig maak: waarom koop ik zoveel boeken als ik ze toch niet herlees? Heel af en toe doe ik dan toch eens een poging. Zo heb ik een poos terug geprobeerd Daisne’s De trein der traagheid opnieuw te lezen, maar ik heb het boek uiteindelijk weggelegd omdat het toch tegenstak. Daarnaast komen er zoveel boeken uit, waardoor ik toch snel naar “weer iets nieuw” grijp.

Verkies je het lezen in de originele taal of in vertaling?

Ik verkies het lezen in de originele taal, omdat bij vertalingen vaak de nuances vervagen, maar doe het zelf – een grote schande – nauwelijks. Dat komt vooral omdat lezen voor mij een vorm van ontspanning moet blijven. Het lezen in een andere taal is me – zeker ’s avonds en op dit moment – een te grote inspanning.

De zomer is in aantocht. Wat is volgens jou het perfecte vakantieboek?

Dan kies ik resoluut voor Notities uit de jungle van Hanya Yanagihara. Het is een boek dat zich volledig afspeelt in de jungle. Vooral het magisch realistische aspect erin bevalt me heel erg. Zo wordt het sprookjeseiland van de primitieve stam die antropoloog Norton Perina in 1950 bezocht door middel van poëtische taal tot leven getoverd in het boek. De manier waarop de lezer continu tussen het “wat is” en het “wat zou kunnen zijn” schommelt, is verrassend. Het boek schopt op een softe manier tegen je geweten. Sommige mensen zullen dit boek een simpele roman vinden, maar ik vind in Notities uit de jungle zeker een diepere boodschap.

Deze tekst verscheen eerder in het juninummer 2018 van Rechtuit, het ledenmagazine van het Willemsfonds.